Üstünün,
daha iyinin, zirvenin, güzelliklerin bir sınırı yok. Uçsuz bucaksızlar her ne
kadar sonsuz denemese bile. Aslında Dünya’nın en zengini, zekisi gibi
ölçülebilir veya sayıya dökülebilen kavramlar var. Ne kadar gerçekler? Nicel olmasına
rağmen bazen doğru değiller sanki. Doğruluklarının tatmin etmediği de oluyor. Hep
daha fazlasını istemek insanın fıtratında var. Ayakkabısı olmayan çocuğa göre
zenginim, ama ceo kadar değil. Ateiste göre dindarım, ama her amelini Allah
yolunda yapan kadar değil. Aşığım ama Tebriz’in ki kadar değil. Katilden daha
masumum ama bir çocuk kadar değil. Şiddet görene göre çok huzurluyum, ama
evinin içinde yüksek ses duymayan kadar değil. Sınırlarını kendi çizmeli insan.
Ellindekinin kıymetini bilmeli. Yetinmeli. Çünkü şükür güçtür.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder