Nilüfer

Hayatta en korktuğum şey umutsuz olmak. Tüm iyi duyguları getiren umutmuş gibi gelir bana. Dünya döndükçe de insanı yaşatan umut olacak. Herhangi bir şeye dayanmadan yaşayabilmek. Umudun varlığını en güzel hatırlatan da nilüfer. Hepi topu bir çiçek. Toprağa ekilen, emek verilenlerden farklı. Köklerinden apansız kurtulup, yüzünü güneşe dönen. Güneşin yedi rengiyle tüm tonlarını yansıtan. Çamurda bile mis gibi kokan, rengarenk. Hatta dibe çöken çamurun fazlalığına göre daha güzel. Durgun suların kraliçesi. Varlığına benzetme bulmak zor. Tıpkı insan gibi. ‘İnsan küçük bir kainat, kainat büyük bir insan.’ O güneşten feyiz alsın. Biz de ondan.

 

‘Umut olmadan, umut edilen ele geçirilemez.’