Senin
ismine, cismine, şekline hayran yaa. Cinayet sebebi oluşum. Velev ki ibne. Olsun.
Yarasın. Bakmasını biliyor. Bakınca görmesini de. İnsanı kendine milim milim
çekmesini de. Her konserine son anda düşerim ben. Onu gördüğüm an nefessiz
kalacağımı bildiğim için sigaranın sonunu şişenin dibini görene kadar içerim. O
sahnede be en sonda. Her seferinde aynı mı çıkılır ya oraya. Mağrur, küstah,
vurdumduymaz, dudaklarının kenarında ki kaçamak gülümsemesiyle. Onun başladığı
an benim bulunduğum ortamda ki bitişim. Beğendin mi yaptığını. Sonda başlarım
ya sanki gözleriyle sürükler. Göz kırpar aralarda. Hele ki bi def çalarken
kafasını geriye atar ki evlere şenlik. O gideceği sırada ben sahneye vurmuş
olurum. Renkli gömlekleri, yüzükleri, küpeleri kol boyu uzaklıkta. Şahsına
münhasır o ufacık adam var ya benim dünyamın devlerinden.
Bu şarkı bitmez, müzik
susmaz. Şarkı bitmez, müzik susmazzzz. Ama bitti.Nilüfer'e...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder