İzlemek, dilemek, beklemek. İzlemek, dilemek, beklemek. Hep bu döngüyle sürdü hayatını. Görmediği gün kaygılanması, gülerken ki mutluluğu, konuşurken ki coşkusu, bakarken ki sevinci anlamsızdı. Ya da şu diyarda bu anlamsızlığa ulaşabilmiş tek bir anlam yoktu. Ondan her kaçtığında onu daha şiddetli buluyordu. Başka birine baktığında hala onun yüzünü arıyordu. Tininden uzaklaşmak istedikçe ritmine kapılıyordu. Ona karşı mücadele, onla daha fazla ilgilenmekti. Mantıklı olmaya çabalamak zihninin bulanmasına her şeyin flulaştığı sırada onun netleşmesine sebep oldu. Onların hayat yolları ikisinin omuz omuza yürüyebilmesi için dardı. O gitti. O arkasından baktı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder