Bungalov

Başladığım yere geri dönüyorum. Tam iki sene sonra. Bu sefer keşkelere yer yok. Aramak zorundayım.
Çalıyor.
- Selam, iki biletim var akşam 11, hayaline kurduğumuz o tatile.
- Tamam. Görüşürüz.

Kimse mi olmadı hayatında, benim gibi biten günde mi kaldı acaba? Sanki yılarımı verdiğim adam değilmişçesine en bakir heyecanla.
İşte orada. Yalnızmışçasına, umursamaz, hala çocuk. Durdum orada öylece geçmişimi izledim. Nedenlerimi, olmazlarımı, başarımı ve başarısızlığımı. Her şeye rağmen bizim olan bir hafta sonuna değerdi.
- Gelmişin
- Hala aynı kokuyorsun.

Adamın omzunda bir kadın, sancılı sessizliğin içinde saçlarını okşayan şefkat. Bekle. Dudaklarını bulduğun an her şey başlayacak yeniden, tıpkı bittiği gibi.